1 χρόνος Βαλεντίνος!1 χρόνος δεύτερη φορά μαμά....

Μου φαίνεται σαν ψέμα....Πριν ενα χρόνο σου έγραφα και πάλι εδώ οτι γεννήσαμε!Πότε πέρασε ενας χρόνος;Σου έγραψα λίγα πράγματα για εκείνη την μέρα,σου αποκάλυψα το φύλο του μωρού που ήταν και για εμάς έκπληξη και άλλα πολλά....
1 χρόνο μετά έρχομαι να σου πω,οτι το δεύτερο αντράκι μου μεγάλωσε!Ο Βαλεντίνος μας!Το μικρό μας μωρό έγινε ενός και εγώ δίπλα του έζησα για δεύτερη φορά την μητρότητα,αυτό τον σπουδαίο ρόλο ζωής για μια γυναίκα!
Και είμαι ευγνώμων για αυτό!Βλέπω τα δυο αγοράκια μου μαζί και ενα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό με αυτήν την εικόνα!Η τελειότητα!Μέχρι τώρα ήξερα οτι το τέλειο δεν υπάρχει(και ακόμα το πιστεύω)όμως κοιτώντας αυτά τα δυο πλάσματα που είχα την τύχη να φέρω στην ζωή,νιώθω σαν να άγγιξα για λίγο το τέλειο,το ιδανικό,αυτό το ανύπαρκτα ονειρεμένο που δεν μπορείς να το πιάσεις με τα χέρια σου αλλα μόνο να το αφουγκραστείς!Όχι δεν είναι τα τέλεια παιδιά σε θέμα συμπεριφοράς που δεν κουράζουν την μανούλα(γιατι απλά αυτό δεν υπάρχει)είναι ΠΑΙΔΙΑ και αυτό απο μόνο του εξηγεί πολλά....Είναι όμως τα δικά μου παιδιά,και αυτό όσο και αν κάθομαι και τα παρατηρώ,όσο χρόνο και αν περνάω μαζί τους,όσες φωτογραφίες τους και αν ξανά κοιτάω,δεν μπορώ να το πιστέψω 100%!Ξέρω πολλές με νιώθετε αυτή την στιγμή και καταλαβαίνετε τι εννοώ....Δεν ξέρω αν αυτό είναι που σήμερα ονομάζουν''μαμά κουκουβάγια''αντί μάλλον της χαζομαμάς που λεγανε παλιά,αλλα ναι αν αυτό χαρακτηρίζει τα όσα νιώθω για τα πλάσματα μου τότε δηλώνω μια:περήφανη μαμά κουκουβάγια!χαχα!
Περήφανη γιατι κατάλαβα οτι τελικά ήταν πάνω απο τα όνειρα μου το να γίνω μαμά αυτών των δυο υπέροχων αγοριών!
Και θα σου πω κάτι να γελάσεις....πριν 5,5 χρόνια,εκεί όταν είχα πρωτογνωρίσει τον άντρα μου θυμάμαι στο τότε facebook μου(χαχα)είχα ανεβάσει κάποια στιγμή μια φωτογραφία με ενα αγοράκι που είχα βρει στο ίντερνετ και έγραφα μεταφορικά''ο γιος μου'',οτι και καλά έτσι θα είναι και ο δικός μου γιος αν κάνω κάποια στιγμή(γιατι τότε δεν το είχα ακόμα στο μυαλό μου)Θυμάμαι ήταν ενα πολύ όμορφο αγοράκι,μελαχρινό με σκούρα μεγάλα ματάκια απο αυτά που σου βγάζουν εναν δυναμισμό όταν τα κοιτάζεις,με σκούρα ίσια καλοχτενισμένα μαλλάκια και γενικά ήταν αυτό που θα έλεγα εγώ λουσμένο γεμάτο ομορφιά!Εκείνο το παιδάκι της φωτογραφίας ήταν μικρό πρέπει να ήταν γύρω στα 3....Και έρχομαι λίγα χρόνια αργότερα και κοιτάζω τις φωτογραφίες των παιδιών μου....αυτό απο μόνο του με ξαφνιάζει!Πόσο μάλλον τα προσωπάκια των παιδιών μου....

Το πρώτο μου αγοράκι ο Έρως μου που πήγε κιόλας 2,5 χρονών και είναι μια ζωγραφιά....με τις καστανόξανθες μπουκλίτσες του να πέφτουν στα μελιά του μάτια και στο λευκό του δέρμα!Και κάπως έτσι πίστεψα και εγώ οτι τελικά υπάρχουν πρίγκιπες!

Και το δεύτερο αγοράκι μου ο Βαλεντίνος μου που χρόνισε πριν λίγες μέρες και έχει μια γλυκιά γοητεία....με τα μελαχρινά του μαλλάκια που τώρα αρχίζουν να δημιουργούν μπούκλες και τα μεγάλα του καστανά μάτια που κάνουν αντίθεση με την λευκή του επιδερμίδα!

Πόσο αλλαξαν και τα δυο αυτά αντράκια μεγαλώνοντας....Πόση ξεχωριστή ομορφιά βλέπω στον καθένα τους!Αλλα να σου πω κάτι,αυτή είναι μόνο η μια εικόνα!Η εξωτερική ομορφιά....Θες να σου πω και για την εσωτερική;Αυτή που έχουν όλα τα παιδάκια μέσα τους;Μωρά αλλα και μικρής ηλικίας παιδάκια....Αυτή την μαγική ψυχή που έχουν μέσα τους και δεν φοβούνται στιγμή να σου δείξουν!Αυτό είναι και το σπουδαίο!Εμείς ο μεγάλοι στο δρόμο μας,κάπου χάνουμε το νόημα,κάπου σταματάμε να δείχνουμε την καρδιά μας φοβισμένοι μην μάθουν τα μυστικά μας....Και εκεί σταματάμε να είμαστε παιδιά!Όταν σκέφτεσαι να δείξεις την ψυχή σου,μάλλον μεγάλωσες αρκετά και η ζωή σου σε ωρίμασε!Δεν θα ήταν πιο όμορφο αν έμενες παιδί και μπορούσες τόσο εύκολα όσο και εκείνα να δείξεις αυτά που νιώθεις;Χωρίς να σκεφτείς καθόλου τον εγωισμό σου η το τι θα πει ο διπλανός σου,τις συνέπειες γενικά!Όπως κάνουν τα παιδιά!Ξέρεις εκεί που ξαφνικά τρέχουν και σε αγκαλιάζουν και σε γεμίζουν ευτυχία,εκεί που σε κάνουν''μα''και χάνεται για λίγο ο κόσμος σου....Αλλα το πιο συνηθισμένο,όταν σε φωνάζουν ΜΑΜΑ για να σου δείξουν τι κατάφεραν να κάνουν πάλι η τι περιμένουν να ακούσουν απο σένα,ας πούμε ενα μπράβο που το έχουν τόση ανάγκη!Και μην τους το στερήσεις γλυκιά μανούλα,γιατι σκέψου μεγαλώνοντας πόσα μπράβο θα ακούσουν στην ζωή τους;Ακόμα και όταν τα καταφέρουν τόσο καλά σε κάτι,θα ακούσουν απο κανέναν γύρω τους ενα μπράβο;Γιατι μεγαλώνοντας η ζωή μας δείχνει την πιο σκληρή πλευρά της και όχι όσο είμαστε παιδιά!Γιατι σκληρό παιδί δεν θα βρεις κανένα!Όλα τα παιδιά μέσα τους έχουν μόνο αγάπη και καλοσύνη!Όλα τα αλλα εμείς τους τα καλλιεργούμε,να το θυμάσαι αυτό....και να τους λες μπράβο όταν το έχουν ανάγκη,όταν το περιμένουν,έχουν τον λόγο τους....
`
1 χρόνος λοιπόν που ήρθε στην ζωή μας ο μικρός Βαλεντινάκος!Και πόσο την ομόρφυνε....Πόσο την άλλαξε!Ήρθε και αυτός να βάλει το λιθαράκι του στην ήδη ζωηρή καθημερινότητα μας!Απο τις πρώτες μέρες στο μαιευτήριο είχε άποψη αυτός ο μικρός και το καταλάβαμε καλά εγώ και ο μπαμπάς του απο τα πρώτα βράδια εκεί(και ο υπόλοιπος άγνωστος περίγυρος φυσικά)με το κλάμα του στο τάισμα,στο μπάνιο,σε πολλά που απο τότε αντιδρούσε ο μικρός!(χαχα!)Και στο σπίτι αρκετά διαφορετικό μωρό απο τον Έρως(όχι δεν τα συγκρίνω αλλα όταν τα έχεις τόσο φρέσκα στο μυαλό σου άθελα σου το μυαλό σε πηγαίνει....)τα πρώτα βράδια λοιπόν,οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι στο κομμάτι του ύπνου,με θυμάμαι σε μια καρέκλα του σαλονιού 6η ώρα το πρωί να κουνάω ήρεμα ενα καρότσι μήπως και κλείσει ματάκι το μωρό....αλλα όχι!Το ματάκι θα έκλεινε στις 9 το πρωί!Ταυτόχρονα όμως ήταν το πιο χαρούμενο και χαμογελαστό μωρό!Σε όλους γέλαγε!
Περάσαν όλα αυτά και ενώ τότε ήμουν μια κουρασμένη λεχώνα,τώρα αν και πάλι κουρασμένη τα θυμάμαι και χαμογελάω!
Γιατι τότε ήταν ενα νεογέννητο....Και τώρα;Τώρα αυτο το μωράκι μεγάλωσε αρκετά(ακόμα το νινί μας είναι βέβαια)και προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα!Ναι σε αυτή την φάση είμαστε!Απο 10 μηνών μπουσούλησε,γρήγορα άρχισε να πιάνεται απο τα έπιπλα και τώρα έχουμε μείνει εκεί προσπαθώντας λίγο παραπάνω στο να γίνουν βηματάκια!Θέλει να περπατήσει!Μάλλον για να μπορεί να''κυριεύει''και αυτός καλύτερα στον χώρο με τον αδελφό του!χαχα!
Γιατι οι δυνάμεις του έχουν αρχίσει να χτίζονται πλέον μαζί με την νευρικότητα που ήρθε να τον βρει για παρέα!Οπότε όπως καταλαβαίνεις αισθάνομαι όλο και πιο κοντά στον πόλεμο που θα έρθει να βομβαρδίσει το σπίτι μας!Ξέρεις τι εννοώ.Το ξύλο που θα παίζουν μεταξύ τους σύντομα!Με αγάπη πάντα καλέ!Και εγώ τότε τι θα κάνω η μάνα;Τον διαιτητή;απαπά....
Μωρέ γερά να ναι,όλα τα παιδιά του κόσμου και να μεγαλώνουν όπως τους αξίζει,δηλαδή μόνο χαμογελώντας!Αυτό εύχομαι για τα μικρά μου και για όλα τα παιδάκια εκεί έξω....Δεν θα σου κρύψω οτι πιο κουρασμένη δεν έχω υπάρξει ποτέ,όμως ταυτόχρονα δεν έχω υπάρξει και πιο βαθιά ευτυχισμένη,γιατι ζω πλάι σε αυτές τις δυο ζωές που μου δείχνουν με κάθε τρόπο την αγάπη τους!Μα πόση αγάπη μπορείς να πάρεις απο τα παιδιά;Απίστευτα πολύ μεγάλη!



''Βαλεντίνε μου σε ευχαριστώ!Σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μας και με έκανες δεύτερη φορά μαμά....Ενα χρόνο πριν ήρθες!Ενα μωρό τόσο χαμογελαστό απο τις πρώτες μέρες!Τόσο γλυκό και ναζιάρικο!Είσαι έτοιμος να περπατήσεις,χτυπάς παλαμάκια μόνος σου,φωνάζεις όταν βλέπεις το μαμ,λες τατα,αντιγράφεις σε πολλά τον''δάσκαλο''ποιον άλλον τον μεγάλο σου αδερφό που σου δείχνει όλες τις ζωηράδες!Είσαι απίστευτος!Δημιουργήθηκες εναν Φλεβάρη στις πιο ερωτικές του μέρες και γεννήθηκες ενα φθινόπωρο ζεστό σαν να έφερες την άνοιξη!Όπως και με τον αδελφό σου,έτσι και μαζί σου έμαθα πολλά και σε ευχαριστώ για αυτό!Και για καθετί που μου δίνεις αλλα και μου μαθαίνεις εσύ!Το πιο σπουδαίο που μου έμαθες;Πόση μεγάλη είναι η καρδιά της μανούλας!Πόση αγάπη χωράει!Σε ευχαριστώ!Χρόνια πολλά ψυχή μου!Σαγαπάω τόσο πολύ!''






My Instagram

', resolution: 'standard_resolution' }); feed.run(); //]]>
Made with by OddThemes | Distributed by Gooyaabi Templates