Τον προηγούμενο Σεπτέβρη,ένα χρόνο πριν δηλαδή έγινε μια σημαντική αλλαγή στην ζωή μας,στην σχέση μας,στην οικογένεια μας....Μια αλλαγή που την θέλαμε πολύ όμως την προγραμματίζαμε λίγο αργότερα λόγω κάποιων θεμάτων....Όσο κι αν την θέλαμε,έπρεπε να κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή....Όμως καμιά φορά η ζωή σε εκπλήσει και βιάζεται λιγάκι,σε φέρνει προ εκπλήξεων και σε αναγκάζει να πιεστείς λιγάκι τώρα τελικά και όχι αργότερα όπως υπολόγιζες....
Έτσι τέτοια εποχή σαν πέρυσι,μας θυμάμαι να ψάχνουμε απεγνωσμένα και άμεσσα για σπίτι,να νοικιάσουμε σπίτι....Κάτι καινούργιο για εμάς,πρώτη φορά και των δύο εκτός σπιτιών μας με γονείς,και για τον τελευταίο καιρό εκτός σπιτιών μας με πεθερικά(είτε του ενός,είτε του άλλου....)Γιατι όταν τα οικονομικά δεν είναι εύκολα και η ανεργία σου χτυπάει την πόρτα,αναγκάζεσαι κάπως να επιβιώσεις,να στριμωχτείς....Αυτό ακόμα και αρραβωνιασμένοι,παντρεμένοι,σε περίοδο εγκυμοσύνης η με τον ερχομό ενός μωρού....Πρέπει κάπου κάπως να μείνεις,όσο δύσκολη κι αν είναι μια τέτοια ζωή,μια τέτοια είδους συγκατοίκηση....Γιατι ναι είναι πολύ δύσκολη πρακτικά και μόνο όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το καταλάβει αυτό.
Έχοντας λοιπόν τον μπέμπη μας 5 μηνών μωράκι και μόλις με μια νέα δουλειά στο προσκήνιο,ήρθε μια απρόσμενη δύσκολη στιγμή που ξαφνικά βρεθήκαμε χωρίς σπίτι....Χωρίς σπίτι για απο εδώ και πέρα,για το λίγο αυτό ακόμα που χρειαζόμασταν μέχρι να ορθοποδήσουμε λιγάκι και να σταθεροποιηθούμε οικονομικά και απο θέμα νέας δουλειάς....Το πως και το γιατι,οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία.Είπαμε η ζωή καμιά φορά φέρνει και μη ευχάριστες εκπλήξεις,σε αναστατώνει ξαφνικά,απο την μια στιγμή στην άλλη....Όμως ξέρεις κάτι;Όλα μάλλον για κάποιο λόγο γίνονται και έχω αρχίσει να το πιστεύω αυτό.Γιατι μέσα στα αρνητικά,στα άσχημα υπήρξε και η θετική πλευρά....Και μάλλον πάντα υπάρχει,αρκεί να την δούμε....
Έτσι λοιπόν,με μια προσωρινή διαμονή με ημερομηνία λήξης λόγω και εκεί άλλων δυσκολιών(που όμως υπήρξε τελευταία στιγμή ως βοήθεια και δεν το ξεχνάω ποτέ αυτό,είμαι ευγνώμων....)με μία λοιπόν μικρή προθεσμία ημερών,εβδομάδων(δύο εβδομάδες περίπου μας πήρε)μας θυμάμαι σαν εικόνα τώρα απο την μία να ψάχνουμε όλο το ίντερνετ και την χρυσή ευκαιρία σημειώνοντας και σημειώνοντας ξανά και ξανά σπίτια,η με ένα τηλέφωνο στο χέρι παίρνοντας αυτές τις αγγελίες η το πιο ωραίο πάνω σε ένα μηχανάκι(τι κι αν βρέχει κι αν χιονίζει τι με αυτό;γιατι φάγαμε και τις βροχές μας)να πηγαινοερχόμαστε στην περιοχή κοιτώντας απο κοντά αυτά τα διαθέσιμα σπίτια,που κάποιο απο αυτά έμελλε να γίνει η πρώτη μας κατοικία προς ενοικίαση,το πρώτο μας σπιτάκι,η πρώτη μας φωλίτσα μόνοι μας εντελώς,ως ζευγάρι,ως οικογένεια πλέον με τον μπέμπη μας....Σαν εμπειρία είναι ωραίο να χαζεύεις διάφορα σπιτάκια πριν διαλέξεις αυτό που σου ταιριάζει,δεν μπορώ να πω....απλά στην δική μας περίπτωση όλο αυτό γινόταν υπό πίεση,με άγχος και βιασύνη οπότε δεν το ευχαριστιόμασταν(δεν είχαμε και τον χρόνο)όσο ίσως θα το χαιρόμασταν υπο άλλες συνθήκες....
Και περίπου μετά απο 2 εβδομάδες βρήκαμε και πήγαμε στο νέο μας σπίτι,έχοντας μόνο δυο ρούχα μας αρχικά και δυο πράγματα κυριολεκτικά....Απο έπιπλα;Η συρταριέρα των καλλυντικών μου,η συρταριέρα ρούχων του μπέμπη,δυο μικρά επιπλάκια με ραφάκια και μια κούνια!Απο ηλεκτρικές οικιακές συσκευές;Ούτε μια!Ναι ούτε μια δικιά μας!Δεν είχαμε προμηθευτεί ακόμα τίποτα δικό μας,αφού δεν μέναμε καν τελείως μόνοι μας,να πάρουμε τι;Για αυτό ψάχναμε κάτι που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αναζήτηση αυτή του ιδανικού σπιτιού,ένα σπίτι επιπλωμένο με δυο συσκευές μέσα έστω για το ξεκίνημα.Κι αυτό βρήκαμε,όχι με τις τέλειες συνθήκες όμως καλύπτοντας 3 βασικά πράγματα:1.έχοντας μέσα κουζίνα και ψυγείο,2.έχοντας μέσα δύο έπιπλα όπως ένα μονό κρεβάτι για τους πρώτους μας ύπνους άλλωστε ήδη συνηθισμένοι τόσο καιρό να κοιμόμαστε αγκαλιά αλλα σε μονό κρεβάτι,που πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο για εμάς μας φαινόταν σαν το πιο μεγάλο και τέλειο κρεβάτι που υπάρχει,γιατι οι διάστασεις δεν παίζουν ρόλο τελικά,και 3.να είναι σχετικά κέντρο-απόκεντρο δηλαδή κοντά στο κέντρο της περιοχής στα μαγαζιά λόγω έλειψης αυτοκινήτου και λόγω μωρού να μπορούμε να κινούμαστε με τα πόδια....Αυτό το σπίτι που κάλυπτε αρχικά αυτές τις 3 ας πούμε απαιτήσεις μας αλλα τόσο απαραίτητες για την επιβίωση μας,βρέθηκε και σύντομα μας δέχτηκε μέσα....
Τι να πρωτο-θυμηθώ;Ξεχνώντας τον λόγο,το γεγονός που μας έφερε γρήγορα σε αυτό το σπίτι,οι πρώτες μέρες ήταν τόσο όμορφες.Οι πρώτες μας μέρες σε ένα σπίτι τελείως μόνοι μας.Μας φαινόταν τόσο απίστευτο.Κάποτε όνειρο μακρινό....Η αίσθηση του καθαρίζω εγώ το σπίτι ΜΟΥ,μαγειρεύω το φαί που θέλω να φάω ανα πάσα στιγμή,έχω μια περισσότερη ευθύνη ως προς την ασφάλεια του σπιτιού και των μελών του(κλείδωμα κλπ.)μπορώ να μιλάω όσο δυνατά θέλω λέγοντας ότι θέλω και άλλα πολλά,ασήμαντα και σημαντικά,μικρά και μεγάλα,πιο αστεία πιο σοβαρά....Πλέον νέες συνήθειες,νέα καθημερινότητα,νέες υποχρεώσεις,νέες δουλειές μέσα στο σπίτι και έξω απο αυτό για αυτό κλπ.κλπ.Πόσο όμορφα ήταν τα πρώτα βράδια που τρώγαμε μόνοι μας στο τραπέζι μας το φαγάκι μας,που κοιμήζαμε τον μπέμπη μας και μετά χαλαρώναμε σε καναπέ(που προυπήρχε φυσικά στο σπίτι)και στο μονό κρεβάτι που αναφέραμε και πριν....Αλλα τώρα ήταν όλα με άλλη ικανοποίηση,με άλλο αίσθημα άνεσης.Τι ωραία αίσθηση να πλένεις τα δικά σου πιάτα,να μαγειρεύεις στα δικά σου σκεύη,να γεμίζεις το δικό σου ψυγείο....πράγματα που για άλλους φαντάζουν τόσο φυσιολογικά και αναμενόμενα για εμάς ήταν πρωτόγνωρα και μας κάναν τόσο χαρούμενους....
Για 2 εβδομάδες ζοριστήκαμε πολύ,κι αν όχι εμείς το μωρό,ο μπέμπης μας που έπρεπε να αλλάξει τις συνήθειες του,να προσαρμοστεί σε διαφορετικό περιβάλλον που ξαφνικά βρέθηκε αλλού και αλλιώς απο ότι είχε συνηθίσει.Πέρα απο το πρακτικό κομμάτι όμως,αυτές τις δύο εβδομάδες ζοριστήκαμε κυρίως ψυχολογικά,μέσα μας,ο καθένας μας ξεχωριστά αλλα και οι δύο μαζί.Ίσως ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για εμάς,ως ζευγάρι,μια απο τις μεγαλύτερες έως τώρα που περνάγαμε και έπρεπε να φανούμε δυνατοί,ενωμένοι,αγαπημένοι.Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον,να πατήσουμε στα πόδια μας,να βρούμε λύση στο πρόβλημα μας μαζί....Και ναι αυτό μας δυνάμωσε,αυτή η δύσκολη περίοδος που περάσαμε.
Και τώρα 1 χρόνο μετά ακόμη εδώ σε αυτό το πρώτο μας σπίτι με κάποιες διαφορές....Σιγά σιγά μπορέσαμε να πάρουμε δυο δικά μας πράγματα,έπιπλα,συσκευές(όχι όλα ακόμη,μας λείπουν ακόμη αρκετά για να το φτιάξουμε εξ'ολοκλήρου με το δικό μας στυλ,το δικό μας γούστο.Ένα απο τα πρώτα έπιπλα που πήραμε λοιπόν τι ήταν;Μα φυσικά επιτέλους διπλό κρεβάτι!Τι άλλο;χαχα!Πάει η αγκαλίτσα στο μονό κρεβατάκι,τώρα υπήρχε η άνεση του διπλού....μα και στο μάτι πόσο διαφορετικό μας φάνηκε!Ντυμένο με δερματίνι σε λευκή απόχρωση,με πλάτη,αρκετά μεγάλο,το παραγγείλαμε μέσω ίντερνετ!Το πρώτο μας κρεβάτι!Απίστευτη αίσθηση!
Όπως και το γέμισμα της κουζίνας σιγά σιγά με δικά μας μικρό πράγματα καθημερινής χρήσης,όπως η αγορά της φοβερής συσκευής καφέ και ροφημάτων την tassimo που βρήκαμε σε προσφορά και ήταν το πρώτο μας δείγμα μικρό-πολυτέλειας που αισθανθήκαμε ότι αγοράσαμε!χαχα!Ναι αυτή η συσκευή!Η οποία για μένα είναι απο τις καλύτερες αγορές και σου την προτείνω!Οκ,το σύστημα με τις κάψουλες απο θέμα τιμής λίγο τσιμπημένο και δύσκολο να την διατηρήσεις σε συνεχόμενη χρήση,αλλα όσο και όποτε μπορείς αξίζει!Μας θυμάμαι στην αρχή να θέλουμε να δοκιμάσουμε ότι καφέ και ρόφημα έφτιαχνε αυτή η μηχανή με μεγάλη περιέργεια!Πόση απόλαυση να πίνεις το ζεστό ρόφημα σου στο σπίτι ΣΟΥ,με την ηρεμία σου;
Και ναι έχοντας ακόμα αρκετές ελείψεις και λίστες με πράγματα απαραίτητα και μη προς αγορά για το σπίτι μας,ένας χρόνος πέρασε,ο πρώτος μας χρόνος,ένα φθινόπωρο,ένας χειμώνας,μια άνοιξη,ένα καλοκαίρι μας βρήκαν σε αυτό το σπίτι!Το πρώτο Πάσχα μας,τα πρώτα μας Χριστούγεννα,η πρώτη μας πρωτοχρονιά,μας βρήκαν εδώ....Τι ωραία,αναμνήσεις....
Πολλές στιγμές σε αυτό το πρώτο μας σπίτι και δύσκολες και όμορφες,δυνατές στιγμές,αξέχαστες....Και κυρίως οι πρώτες''σημαντικές''στιγμές του γιου μας,που ήρθε μωράκι 5 μηνών και έφτασε εδώ μέσα να κάνει τα πρώτα του βήματα,να τρώει τα πρώτα του φαγητά,να κάνει τις πρώτες του ζημιές....Αυτό και μόνο αρκεί!Όπως επίσης και η δημιουργία του πιο σημαντικού''δώρου''του μπέμπη μας,η δεύτερη εγκυμοσύνη μου,το αδελφάκι του,το δεύτερο παιδάκι μας που είναι καθοδόν....
Αν θυμηθώ κι άλλα,αυτό το άρθρο δεν θα τελειώσει....Τα θυμάμαι και σιγκινούμαι λίγο,και μπαίνω σε σκέψεις.Μέσα απο αυτό το άρθρο μου,θα ήθελα να σας κάνω να σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό,και κάποια πράγματα γίνονται για κάποιο λόγο σε αυτή την ζωή.Επίσης,μετά απο κάθε βροχή,βγαίνει ένα ουράνιο τόξο γεμάτο χρώματα και ελπίδα!Ακόμα κι αν κάποιες φορές τα συμβάντα μας βρίσκουν εκτός προγράμματος και σε λάθος χρονικές στιγμές.Απλά τα αντιμετωπίζεις.Μετά θα ανταμειφθείς.Οι καλοί άνθρωποι δοκιμάζονται λίγο περισσότερο όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα απο διάφορες δυσκολίες μέσα στον χρόνο γιατι πρέπει να αντέξουν,να δυναμώσουν.Αυτό να θυμάσαι.
Έτσι τέτοια εποχή σαν πέρυσι,μας θυμάμαι να ψάχνουμε απεγνωσμένα και άμεσσα για σπίτι,να νοικιάσουμε σπίτι....Κάτι καινούργιο για εμάς,πρώτη φορά και των δύο εκτός σπιτιών μας με γονείς,και για τον τελευταίο καιρό εκτός σπιτιών μας με πεθερικά(είτε του ενός,είτε του άλλου....)Γιατι όταν τα οικονομικά δεν είναι εύκολα και η ανεργία σου χτυπάει την πόρτα,αναγκάζεσαι κάπως να επιβιώσεις,να στριμωχτείς....Αυτό ακόμα και αρραβωνιασμένοι,παντρεμένοι,σε περίοδο εγκυμοσύνης η με τον ερχομό ενός μωρού....Πρέπει κάπου κάπως να μείνεις,όσο δύσκολη κι αν είναι μια τέτοια ζωή,μια τέτοια είδους συγκατοίκηση....Γιατι ναι είναι πολύ δύσκολη πρακτικά και μόνο όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το καταλάβει αυτό.
Έχοντας λοιπόν τον μπέμπη μας 5 μηνών μωράκι και μόλις με μια νέα δουλειά στο προσκήνιο,ήρθε μια απρόσμενη δύσκολη στιγμή που ξαφνικά βρεθήκαμε χωρίς σπίτι....Χωρίς σπίτι για απο εδώ και πέρα,για το λίγο αυτό ακόμα που χρειαζόμασταν μέχρι να ορθοποδήσουμε λιγάκι και να σταθεροποιηθούμε οικονομικά και απο θέμα νέας δουλειάς....Το πως και το γιατι,οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία.Είπαμε η ζωή καμιά φορά φέρνει και μη ευχάριστες εκπλήξεις,σε αναστατώνει ξαφνικά,απο την μια στιγμή στην άλλη....Όμως ξέρεις κάτι;Όλα μάλλον για κάποιο λόγο γίνονται και έχω αρχίσει να το πιστεύω αυτό.Γιατι μέσα στα αρνητικά,στα άσχημα υπήρξε και η θετική πλευρά....Και μάλλον πάντα υπάρχει,αρκεί να την δούμε....
Έτσι λοιπόν,με μια προσωρινή διαμονή με ημερομηνία λήξης λόγω και εκεί άλλων δυσκολιών(που όμως υπήρξε τελευταία στιγμή ως βοήθεια και δεν το ξεχνάω ποτέ αυτό,είμαι ευγνώμων....)με μία λοιπόν μικρή προθεσμία ημερών,εβδομάδων(δύο εβδομάδες περίπου μας πήρε)μας θυμάμαι σαν εικόνα τώρα απο την μία να ψάχνουμε όλο το ίντερνετ και την χρυσή ευκαιρία σημειώνοντας και σημειώνοντας ξανά και ξανά σπίτια,η με ένα τηλέφωνο στο χέρι παίρνοντας αυτές τις αγγελίες η το πιο ωραίο πάνω σε ένα μηχανάκι(τι κι αν βρέχει κι αν χιονίζει τι με αυτό;γιατι φάγαμε και τις βροχές μας)να πηγαινοερχόμαστε στην περιοχή κοιτώντας απο κοντά αυτά τα διαθέσιμα σπίτια,που κάποιο απο αυτά έμελλε να γίνει η πρώτη μας κατοικία προς ενοικίαση,το πρώτο μας σπιτάκι,η πρώτη μας φωλίτσα μόνοι μας εντελώς,ως ζευγάρι,ως οικογένεια πλέον με τον μπέμπη μας....Σαν εμπειρία είναι ωραίο να χαζεύεις διάφορα σπιτάκια πριν διαλέξεις αυτό που σου ταιριάζει,δεν μπορώ να πω....απλά στην δική μας περίπτωση όλο αυτό γινόταν υπό πίεση,με άγχος και βιασύνη οπότε δεν το ευχαριστιόμασταν(δεν είχαμε και τον χρόνο)όσο ίσως θα το χαιρόμασταν υπο άλλες συνθήκες....
Και περίπου μετά απο 2 εβδομάδες βρήκαμε και πήγαμε στο νέο μας σπίτι,έχοντας μόνο δυο ρούχα μας αρχικά και δυο πράγματα κυριολεκτικά....Απο έπιπλα;Η συρταριέρα των καλλυντικών μου,η συρταριέρα ρούχων του μπέμπη,δυο μικρά επιπλάκια με ραφάκια και μια κούνια!Απο ηλεκτρικές οικιακές συσκευές;Ούτε μια!Ναι ούτε μια δικιά μας!Δεν είχαμε προμηθευτεί ακόμα τίποτα δικό μας,αφού δεν μέναμε καν τελείως μόνοι μας,να πάρουμε τι;Για αυτό ψάχναμε κάτι που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αναζήτηση αυτή του ιδανικού σπιτιού,ένα σπίτι επιπλωμένο με δυο συσκευές μέσα έστω για το ξεκίνημα.Κι αυτό βρήκαμε,όχι με τις τέλειες συνθήκες όμως καλύπτοντας 3 βασικά πράγματα:1.έχοντας μέσα κουζίνα και ψυγείο,2.έχοντας μέσα δύο έπιπλα όπως ένα μονό κρεβάτι για τους πρώτους μας ύπνους άλλωστε ήδη συνηθισμένοι τόσο καιρό να κοιμόμαστε αγκαλιά αλλα σε μονό κρεβάτι,που πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο για εμάς μας φαινόταν σαν το πιο μεγάλο και τέλειο κρεβάτι που υπάρχει,γιατι οι διάστασεις δεν παίζουν ρόλο τελικά,και 3.να είναι σχετικά κέντρο-απόκεντρο δηλαδή κοντά στο κέντρο της περιοχής στα μαγαζιά λόγω έλειψης αυτοκινήτου και λόγω μωρού να μπορούμε να κινούμαστε με τα πόδια....Αυτό το σπίτι που κάλυπτε αρχικά αυτές τις 3 ας πούμε απαιτήσεις μας αλλα τόσο απαραίτητες για την επιβίωση μας,βρέθηκε και σύντομα μας δέχτηκε μέσα....
Τι να πρωτο-θυμηθώ;Ξεχνώντας τον λόγο,το γεγονός που μας έφερε γρήγορα σε αυτό το σπίτι,οι πρώτες μέρες ήταν τόσο όμορφες.Οι πρώτες μας μέρες σε ένα σπίτι τελείως μόνοι μας.Μας φαινόταν τόσο απίστευτο.Κάποτε όνειρο μακρινό....Η αίσθηση του καθαρίζω εγώ το σπίτι ΜΟΥ,μαγειρεύω το φαί που θέλω να φάω ανα πάσα στιγμή,έχω μια περισσότερη ευθύνη ως προς την ασφάλεια του σπιτιού και των μελών του(κλείδωμα κλπ.)μπορώ να μιλάω όσο δυνατά θέλω λέγοντας ότι θέλω και άλλα πολλά,ασήμαντα και σημαντικά,μικρά και μεγάλα,πιο αστεία πιο σοβαρά....Πλέον νέες συνήθειες,νέα καθημερινότητα,νέες υποχρεώσεις,νέες δουλειές μέσα στο σπίτι και έξω απο αυτό για αυτό κλπ.κλπ.Πόσο όμορφα ήταν τα πρώτα βράδια που τρώγαμε μόνοι μας στο τραπέζι μας το φαγάκι μας,που κοιμήζαμε τον μπέμπη μας και μετά χαλαρώναμε σε καναπέ(που προυπήρχε φυσικά στο σπίτι)και στο μονό κρεβάτι που αναφέραμε και πριν....Αλλα τώρα ήταν όλα με άλλη ικανοποίηση,με άλλο αίσθημα άνεσης.Τι ωραία αίσθηση να πλένεις τα δικά σου πιάτα,να μαγειρεύεις στα δικά σου σκεύη,να γεμίζεις το δικό σου ψυγείο....πράγματα που για άλλους φαντάζουν τόσο φυσιολογικά και αναμενόμενα για εμάς ήταν πρωτόγνωρα και μας κάναν τόσο χαρούμενους....
 |
| μόνο εγώ έχω τρέλα με τα αξεσουάρ του μπάνιου; |
Και τώρα 1 χρόνο μετά ακόμη εδώ σε αυτό το πρώτο μας σπίτι με κάποιες διαφορές....Σιγά σιγά μπορέσαμε να πάρουμε δυο δικά μας πράγματα,έπιπλα,συσκευές(όχι όλα ακόμη,μας λείπουν ακόμη αρκετά για να το φτιάξουμε εξ'ολοκλήρου με το δικό μας στυλ,το δικό μας γούστο.Ένα απο τα πρώτα έπιπλα που πήραμε λοιπόν τι ήταν;Μα φυσικά επιτέλους διπλό κρεβάτι!Τι άλλο;χαχα!Πάει η αγκαλίτσα στο μονό κρεβατάκι,τώρα υπήρχε η άνεση του διπλού....μα και στο μάτι πόσο διαφορετικό μας φάνηκε!Ντυμένο με δερματίνι σε λευκή απόχρωση,με πλάτη,αρκετά μεγάλο,το παραγγείλαμε μέσω ίντερνετ!Το πρώτο μας κρεβάτι!Απίστευτη αίσθηση!
Αν θυμηθώ κι άλλα,αυτό το άρθρο δεν θα τελειώσει....Τα θυμάμαι και σιγκινούμαι λίγο,και μπαίνω σε σκέψεις.Μέσα απο αυτό το άρθρο μου,θα ήθελα να σας κάνω να σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό,και κάποια πράγματα γίνονται για κάποιο λόγο σε αυτή την ζωή.Επίσης,μετά απο κάθε βροχή,βγαίνει ένα ουράνιο τόξο γεμάτο χρώματα και ελπίδα!Ακόμα κι αν κάποιες φορές τα συμβάντα μας βρίσκουν εκτός προγράμματος και σε λάθος χρονικές στιγμές.Απλά τα αντιμετωπίζεις.Μετά θα ανταμειφθείς.Οι καλοί άνθρωποι δοκιμάζονται λίγο περισσότερο όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα απο διάφορες δυσκολίες μέσα στον χρόνο γιατι πρέπει να αντέξουν,να δυναμώσουν.Αυτό να θυμάσαι.
